Dat jezelf zien op video een enorm effect kan hebben wist ik al… maar ik werd er bij de nabespreking van de eerste opname van deze leerkracht weer met de neus opgedrukt!
Zoals in een eerdere blog gezegd: ik ga verslag doen van een beeldcoachingstraject. Waarom? Omdat ik wil laten zien hoe krachtig beeld is in een ontwikkelingsgericht traject én ik voor het eerst ga werken met IrisConnect. Een platform voor het coachen met beeld. Mijn verwachting is dat elke leerkracht uit deze inkijkjes iets kan halen. Graag neem ik je mee in alles wat we meemaken. Uiteraard met respect voor de privacy van de betrokken leerkracht. Die zo dapper is haar casus door mij onder een (openbaar) vergrootglas te laten leggen. Ik zal het vertrouwen niet beschamen.
Ergens in Nederland op een prachtige school, een groep 7/8 en een dappere juf.
Het stort van de regen als we met een kop koffie van het ene gebouw naar het andere gebouw rennen. Druipend (en met een half kopje koffie) komen de kinderen en wij het lokaal binnen. Ik zet mijn mobiel op het statief. Het statief en de bluetooth microfoon heb ik beide bij IrisConnect aangeschaft en zal ik in een mooie stevige koffer achterlaten op deze school voor de komende weken. De les begint en de kinderen moeten uiteraard een voor een zich even manifesteren voor de camera. Je zou denken… de ‘jeugd van tegenwoordig’ is wel wat gewend qua audio-visuele middelen, maar niets is minder waar. We laten ze even en al gauw is het nieuwtje er af.
De les begint en de opname loopt. Terwijl ik meeschrijf met wat ik zie krijg ik een mooi beeld van wat er in de klas gebeurt. Prettig is dat ik meer ruimte ervaar tijdens de observatie om naar de kinderen te kijken. Dat lukt mij in observaties zonder beeld vaak minder goed. Ik heb nu de wetenschap dat ik straks alles kan terugkijken.
Pluspunt voor observeren met beeld: observeren kan integraler omdat je weet dat je kunt terug kijken.
Wanneer de klas weer leegstroomt, het is droog ondertussen, installeren wij ons achter de laptop. Voor we het beeld bekijken bespreken we kort hoe het is gegaan, maar vooral hoe spannend het wel of niet was… Het was even spannend, toen niet meer, maar wanneer er tijdsdruk ontstaat in de les weer wel…
Tijdsdruk maakt onzeker en minder gefocust is onze conclusie.
En dan doet de video-opname de rest. We kijken een stukje van de start van de les. De eerste eye-opener is er al snel: “Nu zeg ik al voor de vierde keer dat we gaan beginnen… maar we beginnen helemaal niet! Ik moet echt meer tempo maken”. Analyse van de situatie levert op dat er ook veel goede dingen in dit fragment zitten: de sfeer is heel prettig, het is super duidelijk wat de leerkracht van de kinderen verwacht en alles wordt in orde gebracht voor het goed kunnen volgen van de les.
Zorg dat dingen van tevoren duidelijk zijn voor leerlingen en klaar liggen, dan kun je snel starten bij binnenkomst of na de pauze. Neem een centrale positie in als je begint.
Met een derde deel van een echte chocoladereep start de leerkracht de les. De kinderen doen mee en zitten letterlijk op het puntje van de stoel.
Anekdotisch vertellen vanuit je eigen leerkrachten-leven (en chocolade) trekt de aandacht en betrekt de kinderen bij de eerste aanzet van de les.
Net als alle kinderen lekker mee doen, er zin in hebben, staat in de methode de startopdracht, die helaas niets met die chocoladereep te maken heeft. De kinderen maken de opdrachten, maar lijken minder ‘aan’ dan een minuut geleden.
Weet wat er in je methode staat en hoe de opgaven zich tot elkaar verhouden. Maak eventueel een eigen keuze in de volgorde van de opgaven. Ze hebben vaak niet allemaal direct met elkaar te maken, maar dienen wel een doel.
De tijd wordt gebruikt om de andere groep die aan het werk is even te zien in een ronde, om daarna weer volop focus te kunnen hebben op de groep die instructie krijgt. Hoe mooi om te zien dat het aandachtsblokje ook echt gebruikt wordt, mede dankzij het consequente handelen van de leerkracht. Geen blokje, geen aandacht.
Ondertussen hebben we 9 minuten van de les geanalyseerd. Daar hebben we zoveel moois uitgehaald. Wat kun je met je stem, je blik, je lichaam en dat wat je zegt veel bereiken. En veel daarvan heb je niet in de gaten. Maar wat kun je ook in die paar minuten, door het net anders te doen een boel winst halen. We besluiten om het bij deze eerste 9 minuten te laten. Genoeg stof tot denken. Genoeg om te oefenen. We hebben het over gedragsverandering, want al die kleine dingen die werken of juiste niet werken, zitten wel al lang in het handelingsrepertoire. En dat veranderen vraagt aandacht en tijd.
Neem de tijd om te zien, te voelen en te oefenen. Kleine stappen zijn ook stappen!
De leerkracht vat samen wat ze uit de beelden gehaald heeft. We hebben de afspraak dat het verslag door haar gemaakt wordt en dat zij bepaalt wat daarvan gedeeld gaat worden met de directeur.
De volgende opname maakt de leerkracht zelf, met eigen mobiel, op statief en met microfoon. In het platform zal zij alles uploaden. Zowel zijzelf als ik zullen de beelden analyseren en er feedback bij geven, ingesproken met een videoboodschap. Mijn verwachtingen van deze werkwijze zijn hoog. Wordt vervolgd!