Al eerder schreef ik er over: zwemmen. De parallellen met onderwijs en leren zijn steeds te vinden. Ik zwem graag en ben net zo graag met onderwijs en leerkrachten bezig.
Ten eerste: terwijl ik zwemmend iets heel anders aan het doen ben dan bezig zijn met mijn werk, komen de mooiste inzichten en creatieve plannetjes. Zo bedacht ik laatst ineens dat de vroegere oppas voor mijn kinderen tegenwoordig bij een uitzendbureau voor leerkrachten werkt. En dat ik met haar wil sparren over mogelijkheden om voor mijn workation vervangers te kunnen inzetten. Leerkracht komt op workation, de school krijgt een goede vervanger. Dit gaan we uitwerken. Kijken wat mogelijk is. Zonder even van de ‘werkradar’ af te zijn had ik dit echt niet zomaar ineens bedacht.
Ten tweede: tijdens het zwemmen heb ik een duidelijk doel. Of liever 2: meer baantjes in minder tijd, zonder stress en streberigheid. En het tweede doel: technisch beter worden. Zoals ik al eerder schreef, ik keek allerlei instructiefilmpjes en oefende de borstcrawl.
Ik trainde en trainde en uiteindelijk kon ik het, zonder steeds adem te kort te hebben of sloten water binnen te krijgen.
Maar toen… kreeg ik een school ver van huis en was ik veel aan het werk en kon ik mijn zwemroutine niet volhouden. Brak tot over maat van ramp mijn teen en de zomervakantie volgde. Weken geen zwembad.
Deze week lag ik voor het eerst weer in het water. Dat moment dat ik er in duik… dan weet ik direct weer waarom dit mijn hobby is…
Terwijl ik de eerste baan begon te zwemmen herinnerde ik mij dat ik een speciale techniek geoefend had. Zou ik het nog kunnen?
Ik borstcrawlde naar de overkant en warempel: ik kon het nog. Ik hoefde er niet bij na te denken. Het ging als vanzelf. Genoeg getraind dus voor mijn routine stil kwam te liggen. Ik heb het echt geleerd en kan het nu dus nog steeds. Het heeft wel heel van oefening gekost, maar nu kan ik het dan ook echt!
Wel merk ik dat de techniek nog steeds focus vraagt. Verlies ik die dan verslik ik mij, kom adem te kort of alle ritme is er ineens uit. Focus is dus wel echt het sleutelwoord voor het welslagen.
Dat hoorde ik toevallig vanmiddag ook in een podcast. Een sporttrainer zei dat wanneer je je heel bewust bent van de spieren die je aan het trainen bent op een bepaald moment. Je voelt ze spannen, je voelt wat er gebeurt als je net iets anders doet, dat de groei van die spier vele malen sneller gaat. (en ik maar ‘gewoon’ mijn training doen elke ochtend zonder er echt bij na te denken, dat moet dus echt anders ).
En zie hier ook weer de link naar leren: vertel kinderen wat ze leren, oefenen, trainen als ze bepaalde opdrachten doen. Dan kunnen ze dat in het hoofd houden als ze aan het werk zijn. Dan heeft de oefening nog veel meer zin!
Het belang van heel scherp hebben welke doelen je nastreeft met de dingen die je dagelijks met de kinderen doet is zo belangrijk! Scherpe doelen formuleren is het eerste wat je doet als je een goede les gaat voorbereiden. De vervolgstappen heb ik in een handig stappenplannetje vorm gegeven. Wil je deze ontvangen, stuur mij dan even een mailtje of bericht via LinkedIn, dan stuur ik het je.
Beeld gegeneerd door AI